Φολένγκο, Θεόφιλος

(Folengo, Μάντοβα 1491 – Καμπέσε Μπασάνο 1544). Ιταλός ποιητής. Από οικογένεια ευγενών, έγινε μοναχός στο τάγμα των Βενεδικτίνων, στο οποίο υπηρετούσαν ήδη οι πέντε αδελφοί του, και άλλαξε το όνομά του από Τζιρόλαμο σε Θεόφιλος. Παρακολούθησε ανώτερες σπουδές στο μοναστήρι του Αγίου Ιουστίνου στην Πάντοβα. Για άγνωστους λόγους εγκατέλειψε το τάγμα και αναχώρησε για τη Βενετία. Αποσύρθηκε σε ερημητήριο στο όρος Κονέρο κοντά στην Ανκόνα και στην Πούντα Καμπανέλα κοντά στο Σορέντο, όπου ήρθε σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους των Σκιπίονα Καπέτσε και Βιτόριο Κολόνα, αλλά το 1534 ξαναγύρισε στο τάγμα των Βενεδικτίνων. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια στην Μπρέσκια, στη Σικελία και, τέλος, στο μοναστήρι του Aγίου Σταυρού της Καμπέσε. Eίναι ο μεγαλύτερος αντιπρόσωπος της μακαρονικής ποίησης, στην οποία προσέδωσε μια καινούργια έκφραση, γεγονός που μαρτυρά ότι είχε λάβει εξαιρετική ουμανιστική μόρφωση. Οι Μακαρόνιοι δημοσιεύτηκαν διαδοχικά στα 1517, 1521, 1539-40 και 1552. Άλλο έργο του, ποίημα πάνω στον τύπο της Bατραχομυομαχίας, είναι Οι Μοσκείδες, όπου αναφέρει τη μάχη ανάμεσα σε βατράχους και ποντικούς. Στα έργα του 0 έρωτας της Ζανίνας και του Τονέλι και Μπαλντούς, ο Φ. αναφέρει τις διαφορές της ζωής ανάμεσα στην πόλη και στην επαρχία. Eπηρέασε ακόμα και τον σύγχρονό του Γάλλο συγγραφέα Φρανσουά Ραμπελέ σε θέματα νατουραλιστικά. Άλλα έργα του είναι: Ο Ορλαντίνος σε 525 στίχους με αντικληρικό θέμα και το Χάος στο Τριπέρουνο (1526), έργο έμμετρο και πεζό. Eπίσης: Αγιομαχία, 0 ανθρωπισμός του γιου του θεού, Το ύψος του Πίντα και Ποικίλο ποίημα, όλα ποιητικά. Το τελευταίο είναι και το πιο ενδιαφέρον απ’ όσα έγραψε στη διάρκεια της παραμονής του στην Καμπανία και μαρτυρά τον βαθύτατο ουμανισμό του.